"Dauphine, laat Ziggy eens met rust"
"Ziggy, niet aan de gordijnen zitten"
"Dauphine, niet Ziggy steeds optillen!"
"Ziggy, niet krabben aan de bank"
"Dauphine, dat is Ziggy zijn speelgoed"
"Ziggy, niet op tafel"
"Dauphine, gebruik Ziggy zijn krabpaal eens niet als klimrek"
Ben ik heel even boven de was opvouwen (even een rust momentje creeren voor mezelf), komt Dauphine hysterisch huilend naar boven. "Mama ik heb iets heel verschrikkelijks gedaan." De schrik slaat me om het hart.... wat kan er gebeurt zijn. Al hollend weer naar beneden. De krabpaal is kapot.... Grrrrr#^₩:@! 🤬 Hoe vaak had ik dat vandaag (en gister en eergisteren en eigenlijk al zolang dat ding hier staat) gezegd!? Gelukkig kan ik hem weer maken.
En nu ineens is er rust. Ze hebben elkaar volledig uitgeput. Iedereen slaapt joehoe!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten